LULA NA FALMIE, CZYLI POTYCZKI LOGOPEDYCZNE

Lulka jest zapchana – wzdycha Stasina z rezygnacją, zerkając w czeluść gumowego węża za pomocą którego naśladował – zgoda, trochę nieudolnie – słonia, próbując wydmuchać z nienacka powietrze w stronę niczego niespodziewającego się brata. Na szczęście lulka nie działa.

Mówi się RURKA – wytyka bezlitosny brat, odmuchując w czeluść przedmiotu sporu logopedycznego. Faktycznie, bez skutku.

Mama, może naplawisz? – ignoruje młodszy starszego, coś jakby mimochodem  starając się zmienić temat.

Nie umiem – mówi Matka leniwa.

Tludno – stwierdza Junior.

Trudno, trudno się mówi – nie odpuszcza Jasina, który wreszcie bezdyskusyjnie i bezapelacyjnie może być pierwszy w tym braterskim maratonie.

Mnie się łatwo mówi – odparowuje Staś-spryciarza. 

 A zrób taki traktor z ust. Zrób tak, zobacz – trrrrrrrrrrr – tryta radośnie Jasina, przemilczając niecodzienną błyskotliwość brata, plując przy tym beztrosko wokół i nie poprzestając w zachętach:

No zobacz – takie: trrrrrrrrrrrrr – dalibóg, jeszcze chwila, a nastąpi transformacja naszej dzieciny w jakieś cudo techniki rolniczej gotowe odjechać gdzieś – w siną dal – w kłębach dymu radośnie trytając.

Trrrrrrrrr – jak prawie-echo powtarza Jaś.

Tlllllllllll – powtarza mocno przejęty Staś.

Rurka – zachęca nie zrażony Starszak.

Lulka – niesie nie-echo niewyuczalnego Stasiny.

Rabarbar – wczuwa się sadystycznie Jaś.

Barbakan – podbija bezlitośnie.

Matka, może na wyrost dostrzegając element mobbingu i molestowania słownego nad słabszym, wzięła się czem prędzej do przepychania rurki, od której całe zło się zaczęło.

A że potrzeba matką wynalazków – zrobiła to w try miga i radośnie zadmuchała w latorośle.

Już, już, przepchane – gorliwie odwracała uwagę jednego od niedostatków drugiego.

Możecie się bawić – zachęcała, choć doprawdy, w co można się bawić za pomocą takiej rury?

Super! Pobawimy się w farmę – ucieszył się Jaś.

W falmę? – zaperzył się Staś.

Ok, no to w zoo – przymierze logopedyczne zostało zawarte ponad nieszczęsnym er, a radosny słoń zaopatrzony w gumową trąbę-rurę przebiegał radośnie po 50 m wybiegu, wyjąc przy tym niemiłosiernie. 

Tymczasem Matka tradycyjnie popadła w odmęty zamyślenia – bo jak tu gumową lulą bawić się w falmę, no jak? ;)